Historia parafii

Początki parafii sięgają roku 1925, kiedy to decyzją metropolity krakowskiego została erygowana parafia przy kościele w Starym Żywcu. Świątynia ta należała wcześniej do parafii farnej, podobnie zresztą jak tereny nowopowstałego duszpasterstwa, które – oprócz Starego Żywca – objęło Zarzecze, Zadziele, część Tresnej, Czernichów, Międzybrodzie Żywieckie, a także część Moszczanicy. Pierwszym proboszczem w Starym Żywcu został mianowany wówczas ks. Antoni Moskal, dotychczasowy wikariusz w parafii farnej.



Kościołem parafialnym stała się zaś drewniana świątynia, która według tradycji, miała być już trzecią w Starym Żywcu. Dwie poprzednie kaplice, które były wybudowane w niewielkich odległościach od rzeki Soły, zostały zniszczone przez powodzie. Trzeci kościół w Starym Żywcu stanowił jeden z najpiękniejszych zabytków na Żywiecczyźnie. Niestety w ostatnim roku wojny, trwające w okolicach Żywca walki, doprowadziły do całkowitego zniszczenia świątyni, która została podpalona przez Niemieckich żołnierzy.



Kilka miesięcy po zakończeniu wojny ówczesny proboszcz parafii w Starym Żywcu ks. Franciszek Bednarczyk, z pomocą parafian, podjął starania, by na miejscu spalonego kościoła stanęła nowa świątynia. Wybudowany po niedługim czasie barak mieszkalny wyposażono we wszystkie potrzebne sprzęty liturgiczne i przystosowano go do potrzeb wspólnoty parafialnej.


W 1946 roku doszło jeszcze do podziału parafii w Starym Żywcu, ponieważ w tym czasie do Międzybrodzia Żywieckiego został skierowany na stałe kapłan, aby przy nowym kościele zapoczątkować samodzielne duszpasterstwo. W ten sposób od parafii w Starym Żywcu – oprócz mieszkańców Międzybrodzia Żywieckiego – odłączyli się także parafianie z Czernichowa oraz z Tresnej.



Około roku 1950 mieszkańcy parafii w Starym Żywcu dowiedzieli się o planach związanych z budową zapory wodnej w Tresnej oraz sztucznego zbiornika wodnego na terenach parafii. W kolejnych latach działania władz państwowych zmierzały ku temu, aby ludność Starego Żywca opuściła zamieszkiwane tereny. Oczywiście również został wydany nakaz dotyczący przeniesienia parafii. Początkowo parafia miała być przeniesiona do Łodygowic Górnych, jednak na to nie zgodziły się komunistyczne władze. Wówczas ks. proboszcz Andrzej Turakiewicz wraz z parafianami ze Starego Żywca, rozpoczęli starania o przeniesienie kościoła do Zarzecza. Efektem licznych parafialnych delegacji, które udawały się do Warszawy oraz do Krakowa, było pozwolenie od władz państwowych na przeniesienie drewnianego kościoła do Zarzecza, a następnie na budowę świątyni z trwałego materiału. Dzięki zaangażowaniu parafian pracę rozpoczęto w lipcu 1964 roku, a w kolejnym roku – w czasie Świąt Bożego Narodzenia – odprawiono już pierwsze nabożeństwo.


W czasie budowy nowej świątyni swoją pierwszą Mszę świętą odprawił ks. dr Franciszek Płonka, który w 1965 roku przyjął święcenia kapłańskie. Jest to do tej pory jedyny kapłan pochodzący z parafii w Zarzeczu.


Kolejne starania parafian miały na celu uzyskanie pozwolenia na budowę nowej plebani. Po otrzymaniu od władz państwowych zgody ówczesny proboszcz, ks. Wojciech Wcisło, wraz z parafianami przystąpili do budowy nowego domu parafialnego. Warto zaznaczyć, że w tym czasie wielu parafian musiało także zatroszczyć się o własne domy, ponieważ znaczną część mieszkańców parafii stanowili mieszkańcy zalanych terenów Starego Żywca. Jednak mimo trudnej sytuacji wielkie zaangażowanie i ofiarność parafian pozwoliły na szybkie wybudowanie plebani.


Kolejni duszpasterze pracujący w parafii – ks. Stanisław Czulak, a następnie ks. Tadeusz Ratajewski, zajmując się organizacją życia religijnego, kontynuowali również budowlane prace związane z wykończeniem parafialnych budynków oraz z wyposażeniem parafii. Między innymi pod koniec lat dziewięćdziesiątych, dzięki staraniom ks. Ratajewskiego oraz ofiarności parafian, udało się pokryć dach parafialnej świątyni blachą miedzianą.


W 1998 roku w parafii w Zarzeczu odbyły się misje święte, a także miała miejsce peregrynacja kopi jasnogórskiego obrazu Matki Bożej. W kolejnym roku do parafii został przydzielony pierwszy wikariusz – ks. Lech Kalinowski, który pełnił w Zarzeczu posługę duszpasterską przez cztery lata i którego zastąpił w 2003 roku ks. Krzysztof Żak. W tym samym roku miała miejsce konsekracja kościoła parafialnego, której dokonał ordynariusz bielsko-żywiecki, ks. bp Tadeusz Rakoczy. Wówczas też poświęcono nowe dzwony, które ufundowali parafianie.


Od 2005 roku obowiązki wikariusza podjął pochodzący z Kalwarii Zebrzydowskiej ks. Wiesław Ostrowski. Urodził się on 17.08.1963 r. w Wadowicach, 21.05.1989 roku z rąk kard. Franciszka Macharskiego przyjął święcenia kapłańskie. Ks. Wiesław po dwóch latach został administratorem parafii, a dotychczasowy proboszcz, ks. Tadeusz Ratajewski, który pełnił tę posługę przez 27 lat, przeszedł na emeryturę. W 2009 roku ks. Wiesław Ostrowski został mianowany proboszczem parafii Zarzecze. W 2016 roku nowym proboszczem został ks. Stanisław Budziak i aktualnie on pełni ten urząd.